| Sažetak | Liver transplantation (LT) is the replacement of a diseased liver with a healthy liver allograft. It has been recognized as the only definitive treatment of end stage liver disease. It increases both life expectancy and quality of life for patients, and it can be the definitive cure for some acquired and genetic liver diseases. Indications for liver transplantation include acute liver failure, hepatic decompensation due to chronic liver disease, primary hepatic malignancy and a variety of metabolic disorders. In 2012 a total of 6973 livers were transplanted in the European Union (EU), with live liver donations making up 3.7% of these. Globally, the percentage of live liver donations made up 18.2% of a total number of 23986. In 2013,1562 livers were transplanted within the Eurotransplant area, which includes Austria, Belgium, Croatia, Germany, Hungary, Luxembourg, the Netherlands and Slovenia. Liver transplants had the highest quality adjusted life years (QALYs) gained with 11.5, compared to heart and lung transplants, with 6.8 and 5.2 QALYs gained, respectively. The survival rates for deceased donor transplantations are approximately 86 and 72 percent for 1 and 5 years, respectively, and for living donor transplantations the survival rates are 90 and 78 percent. Because there is a lack of donors and a relative high demand for donor livers, and also because invasive testing during patient selection and preoperative screening can pose dangers, it is important to identify the patients who will benefit the most from the procedure. Advanced liver disease affects all other organ system, and it requires a skilled anesthesiologist to manage the complications that can arise before and during surgery. The surgery is divided into three phases, preanhepatic (stage I), anhepatic (stage II) and neo-hepatic (stage III), and the anesthetic management is described according to these stages, with each posing different challenges for the anesthesiologist. |
| Sažetak (hrvatski) | Transplantacija jetre je zamjena bolesne jetre zdravim alotransplantatom jetre. Prepoznata je kao jedini konačni oblik liječenja terminalne bolesti jetre. Transplantacija produljuje očekivano trajanje života te može dovesti do izlječenja kod osoba s nasljednim i genetskim bolestima jetre. Indikacije za transplantaciju jetre uključuju akutno zatajenje jetre, dekompenzaciju zbog kronične bolesti jetre, primarnu malignu bolest jetre te različite metaboličke bolesti. U 2012. ukupno su 6973 jetre bile transplantirane unutar Europske unije (EU). Od toga broja 3.7% su činili živi donori. U svijetu je postotak živih donora činio 18.2% od ukupno 23 986 transplantacija. U 2013. 1562 jetre su transplantirane u regijama u kojima djeluje Eurotransplant što uključuje Austriju, Belgiju, Hrvatsku, Njemačku, Mađarsku, Luksemburg, Nizozemsku i Sloveniju. Transplantati jetre imali su najviše kvalitete podešenih godina života – QALY, s 11.5 godina, u usporedbi s transplantacijom srca i pluća, sa 6.8, odnosno 5.2 QALY-ja. Stope preživljavanja za transplantacije od kadaveričnih donora su otprilike 86% i 72%, a za one od živih donora su 90% i 78%. Zbog manjka donora, relativno velike potražnje za doniranim organima te zbog invazivnog testiranja tijekom odabira pacijenata i preoperativne obrade, koji mogu predstavljati opasnost za pacijenta, od iznimne je važnosti prepoznati pacijenata koji će imati najviše koristi od transplantacije. Uznapredovala bolest jetra zahvaća sve ostale organske sustave te je potrebno imati vještog (iskusnog) anesteziologa koji će se moći nositi s komplikacijama koje se mogu razviti prije, tijekom i nakon operacije. Operacija se može podijeliti u tri faze: preanhepatična (stadij I), anhepatična (stadij II) i neohepatična (stadij III) te je vođenje anestezije opisano u skladu s tim stadijima i svaki od njih predstavlja drugačiji izazov za anesteziologa. |
